Αυτός ο κόσμος δε χρειάζεται γροθιές ούτε μπράβους για να σε νικήσει. Δε χρειάζεται μαχαιριές και πυροβολισμούς, ούτε βόμβες και αεροπλάνα. Δεν έχει ανάγκη από δυνάμεις και υπερδυνάμεις, δεν θα χρειαστεί να γευτεί το αίμα σου και να σε ρίξει νεκρό στο δρόμο.
Αυτός ο κόσμος θα σε νικήσει με τη φθορά.
Κάθε μέρα θα προσθέτει λίγο σκοτάδι στη μέρα σου. Θα πικραίνει λίγο την καρδιά σου με μικρά πράγματα. Θα σε κάνει να θυμώνεις λίγο με τους ανθρώπους και την κατάσταση. Θα σε πείθει κάθε μέρα ότι η πίστη σου ίσως να είναι και λίγο ανώφελη. Ότι τα όνειρά σου ίσως να είναι και λίγο υπερβολικά. Ότι τα βήματά σου ίσως θα έπρεπε να είναι λίγο πιο σίγουρα. Θα σου ψιθυρίσει ότι ίσως θα έπρεπε να ήσουν λίγο πιο σκληρός, να προσέχεις λίγο περισσότερο τον εαυτό σου. Θα σου υποδείξει μικρά λάθη που κάνουν οι άλλοι και δε θα έπρεπε. Θα σου τονίσει τις μικρές ενοχλήσεις, τους μικρούς πόνους, τη λίγη κούραση. Θα βοηθήσει τα μάτια σου να εστιάσουν στη λεπτομέρεια, πείθοντάς σε ότι εκεί βρίσκεται η ουσία.
Και θα βρεθείς να έχεις σκοτάδι παντού. Η πίκρα θα πνίγει την καρδιά σου. Θα είσαι θυμωμένος με όλους και με όλα. Η πίστη σου θα έχει χαθεί. Δε θα έχεις πλέον όνειρα. Θα ψάχνεις τρόπους με αγωνία για να είσαι βέβαιος για την επόμενη στιγμή και, για να προστατευτείς από κινδύνους και ρίσκα, θα χάσεις την ηρεμία σου. Θα γίνεις σκληρός και αναίσθητος σαν πέτρα, με τη δικαιολογία ότι το κάνεις για να προστατευθείς και τα μάτια σου θα είναι στραμμένα μόνο προς τον εαυτό σου. Για τους άλλους θα βρίσκεις χίλια άσχημα να πεις και κανένα καλό. Θα νιώθεις ότι η ημέρα σου είναι ένας Γολγοθάς ενοχλήσεων, πόνου και εξάντλησης. Θα νιώθεις ότι μόνο εσύ βλέπεις την αλήθεια, και ότι τα πάντα πάσχουν στις λεπτομέρειες.
Αυτός ο κόσμος δε θα χρειαστεί να σε πείσει για νέα πράγματα. Δε θα χρειαστεί να δημιουργήσει κακό, ούτε να σε κάνει από τη μια στιγμή στην άλλη καινούριο. Δε θα χρειαστεί να αναπτύξει θεωρίες και φιλοσοφικά συστήματα.
Αυτός ο κόσμος θα σε νικήσει με τη διαστρέβλωση και την αβεβαιότητα.
Θα σε κάνει αβέβαιο για ό,τι καλό κάνεις, θα σε βάλει να αμφισβητήσεις τις προθέσεις σου. Θα σου πει ότι ο έρωτας ίσως είναι τεχνική και η αγάπη απάτη. Θα στρεβλώσει την πίστη να την κάνει κενή θρησκεία και την ιερότητα εξουσία. Την ταπεινοφροσύνη θα την πει ίσως ηλιθιότητα, τη μικρότητα ίσως εξυπνάδα, και τη δοτικότητα ένα είδος θυσίας.
Θα σου πει ότι η ομορφιά είναι αντικειμενική και μπορεί να αναπαρασταθεί σε 2 ή 3 διαστάσεις. Θα σε βεβαιώσει ότι η επιστήμη είναι βέβαια και ότι δεν υπάρχει τίποτε πέρα από αυτά που μετρώνται. Θα σε πείσει πως μόνο οι θετικές επιστήμες έχουν νόημα, γιατί μόνο αυτές είναι χρήσιμες. Θα κάνει την πολιτική να γίνει εκπροσώπηση και τη δράση να σταθεί ως αέναος σχεδιασμός.
Θα μιλήσει για ισότητα, εκεί που θα σε ακούσει να μιλάς για μοναδικότητα. Θα μιλήσει για δικαιώματα όποτε αναφερθείς σε αγάπη. Θα βάλει την ελεημοσύνη μπροστά στη μοιρασιά και την εξάλειψη της φτώχειας μπροστά στην εξάλειψη του πλούτου. Θα σου μιλήσει για αειφορία και ανάπτυξη χωρίς τον άνθρωπο. Θα εκθειάσει την παραγωγή χωρίς απώτερο σκοπό, την απόλαυση χωρίς όρια, τις εύκολες λύσεις χωρίς προσπάθεια, την προσφορά χωρίς αυτοπροσφορά, την εξασφάλιση χωρίς πίστη. Θα σε πείσει για τον τύπο χωρίς την ουσία, για Θεό χωρίς εμπειρία, για μουσική χωρίς βίωμα, για ποίηση χωρίς ψυχή, για ζωγραφική χωρίς πάθος.
Ο κόσμος θα σε νικήσει με τη φτώχεια.
Θα βγάλει τα γέλια και την τρυφερότητα από τον έρωτά σου. Θα σε πείσει ότι ο ήλιος είναι μόνο ένα σύνολο από εκρήξεις, ο ουρανός ένα παιγνίδι του φωτός (και της απουσίας του) και τα αστέρια ένα ψέμα από το παρελθόν. Θα σου εγγυηθεί ότι η αγάπη είναι ορμόνες και η τρυφερότητα προς τα παιδιά μία στεγνή διαδικασία της φύσης για να υπάρχουν επόμενες γενιές. Θα χαρακτηρίσει τη ντομάτα και το λάδι κοινά και θα αναδείξει ως σημαντικό κάθε προϊόν που δε γεννήθηκε κοντά σου. Με τον ίδιο τρόπο θα υποδείξει ως όμορφο ό,τι δεν σου έχει δοθεί και άχαρο ό,τι μπορείς να αγγίξεις. Θα σε πείσει ότι οι στιγμές που περνάς με τους αγαπημένους σου είναι ρουτίνα, και ότι τα πράγματα που δεν κάνεις είναι αυτά που είναι εσύ.
Και κάθε μέρα θα νιώθεις πιο φτωχός, γιατί όλα τα πλούτη που σου δόθηκαν στο μυαλό σου, στην καρδιά σου και στο άγγιγμά σου θα πειστείς ότι είναι σκουπίδια.
Ο κόσμος θα σε νικήσει με τις ειρωνείες.
Θα μαλώνεις και θα βρίζεις σε συζητήσεις για την παγκόσμια ειρήνη. Θα οργίζεσαι και δε θα αντέχεις τον πατέρα και τη μητέρα σου, επειδή έχουν χάσει την οξυδέρκειά τους και θυμίζουν μικρά παιδιά. Θα βρίζεις τον καπιταλισμό και τους εκφραστές του, την ίδια στιγμή που θα αφιερώνεις τις ώρες σου για να γίνεις ο αναγνωρισμένα καλύτερος στη δουλειά σου. Θα κατηγορείς τους άλλους ως αμαρτωλούς, διδάσκοντας το πόση σημασία έχει η συγχώρηση. Θα μιλάς για ενεργό πολιτική από την καφετέρια. Θα μιλάς για το πώς έχει εκφυλιστεί η αντίληψη για την ομορφιά, την ίδια στιγμή που θα φτιάχνεις με σπουδή τις ατέλειες του εαυτού σου στον καθρέφτη.
Για όλα τα παραπάνω, νομίζω, λίγα πράγματα πρέπει να θυμάσαι.
Το πρώτο ότι δεν αρκεί να μένεις σταθερός στη θέση σου: η φθορά θα σε νικήσει. Πρέπει να βαδίζεις μπροστά, όπως μπορείς, χωρίς βιάση ή προσδοκία, χωρίς ηρωισμό ή αυτοθυσία. Απλά να βαδίζεις μπροστά.
Το δεύτερο ότι δεν μπορείς να γίνεις πλούσιος: η φτώχεια θα σε νικήσει. Τον πλούτο μπορείς να τον καταλάβεις, ανοίγοντας τα μάτια σου και θυμόμενος ότι μόνο ο χρόνος ξοδεύεται ή επενδύεται ανεπιστρεπτί. Πλούτος είναι και η μυρωδιά του σπιτιού, οι παράξενοι φίλοι, το μισοκαμμένο φαγητό, ένα ανήψι που κάνει φασαρία, μία κουραστική μέρα και μία ανήσυχη νύχτα, η ανάσα της γυναίκας σου, ένα χαζό αστείο, το παιγνίδισμα των ακτίνων του ήλιου, μία βροχερή ημέρα, το ποτήρι του πατέρα σου στο νεροχύτη, τα γέλια των παιδιών κάτω από το μπαλκόνι, η μονότονη φωνή παλιατζή, η αμηχανία μπροστά σε κοινό, μία φέτα φρέσκο ψωμί. Πλούτος είναι η αγάπη.
Το τρίτο ότι η πράξη προδίδει συχνά την πρόθεση: οι ειρωνείες σε κυνηγούν κάθε στιγμή. Ξεκίνα από αυτό που θεωρείς πιο "μικρό", και δράσε σα να είναι μεγάλο ή δύσκολο. Αν τα καταφέρεις, και μόνο τότε, απόλαυσε το βήμα σου και ξεκίνα για το επόμενο. Μην περιμένεις μπράβο. Η πράξη δικαιώνει και δικαιώνεται από μόνη της, όταν την κάνεις με αγάπη, σύνεση και ταπεινότητα. Η πράξη μπορεί να είναι η δικαίωση.
Το τελευταίο που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι ο κόσμος είσαι εσύ.
Αγρύπνα. Σε χρειαζόμαστε.
Αυτός ο κόσμος θα σε νικήσει με τη φθορά.
Κάθε μέρα θα προσθέτει λίγο σκοτάδι στη μέρα σου. Θα πικραίνει λίγο την καρδιά σου με μικρά πράγματα. Θα σε κάνει να θυμώνεις λίγο με τους ανθρώπους και την κατάσταση. Θα σε πείθει κάθε μέρα ότι η πίστη σου ίσως να είναι και λίγο ανώφελη. Ότι τα όνειρά σου ίσως να είναι και λίγο υπερβολικά. Ότι τα βήματά σου ίσως θα έπρεπε να είναι λίγο πιο σίγουρα. Θα σου ψιθυρίσει ότι ίσως θα έπρεπε να ήσουν λίγο πιο σκληρός, να προσέχεις λίγο περισσότερο τον εαυτό σου. Θα σου υποδείξει μικρά λάθη που κάνουν οι άλλοι και δε θα έπρεπε. Θα σου τονίσει τις μικρές ενοχλήσεις, τους μικρούς πόνους, τη λίγη κούραση. Θα βοηθήσει τα μάτια σου να εστιάσουν στη λεπτομέρεια, πείθοντάς σε ότι εκεί βρίσκεται η ουσία.
Και θα βρεθείς να έχεις σκοτάδι παντού. Η πίκρα θα πνίγει την καρδιά σου. Θα είσαι θυμωμένος με όλους και με όλα. Η πίστη σου θα έχει χαθεί. Δε θα έχεις πλέον όνειρα. Θα ψάχνεις τρόπους με αγωνία για να είσαι βέβαιος για την επόμενη στιγμή και, για να προστατευτείς από κινδύνους και ρίσκα, θα χάσεις την ηρεμία σου. Θα γίνεις σκληρός και αναίσθητος σαν πέτρα, με τη δικαιολογία ότι το κάνεις για να προστατευθείς και τα μάτια σου θα είναι στραμμένα μόνο προς τον εαυτό σου. Για τους άλλους θα βρίσκεις χίλια άσχημα να πεις και κανένα καλό. Θα νιώθεις ότι η ημέρα σου είναι ένας Γολγοθάς ενοχλήσεων, πόνου και εξάντλησης. Θα νιώθεις ότι μόνο εσύ βλέπεις την αλήθεια, και ότι τα πάντα πάσχουν στις λεπτομέρειες.
Αυτός ο κόσμος δε θα χρειαστεί να σε πείσει για νέα πράγματα. Δε θα χρειαστεί να δημιουργήσει κακό, ούτε να σε κάνει από τη μια στιγμή στην άλλη καινούριο. Δε θα χρειαστεί να αναπτύξει θεωρίες και φιλοσοφικά συστήματα.
Αυτός ο κόσμος θα σε νικήσει με τη διαστρέβλωση και την αβεβαιότητα.
Θα σε κάνει αβέβαιο για ό,τι καλό κάνεις, θα σε βάλει να αμφισβητήσεις τις προθέσεις σου. Θα σου πει ότι ο έρωτας ίσως είναι τεχνική και η αγάπη απάτη. Θα στρεβλώσει την πίστη να την κάνει κενή θρησκεία και την ιερότητα εξουσία. Την ταπεινοφροσύνη θα την πει ίσως ηλιθιότητα, τη μικρότητα ίσως εξυπνάδα, και τη δοτικότητα ένα είδος θυσίας.
Θα σου πει ότι η ομορφιά είναι αντικειμενική και μπορεί να αναπαρασταθεί σε 2 ή 3 διαστάσεις. Θα σε βεβαιώσει ότι η επιστήμη είναι βέβαια και ότι δεν υπάρχει τίποτε πέρα από αυτά που μετρώνται. Θα σε πείσει πως μόνο οι θετικές επιστήμες έχουν νόημα, γιατί μόνο αυτές είναι χρήσιμες. Θα κάνει την πολιτική να γίνει εκπροσώπηση και τη δράση να σταθεί ως αέναος σχεδιασμός.
Θα μιλήσει για ισότητα, εκεί που θα σε ακούσει να μιλάς για μοναδικότητα. Θα μιλήσει για δικαιώματα όποτε αναφερθείς σε αγάπη. Θα βάλει την ελεημοσύνη μπροστά στη μοιρασιά και την εξάλειψη της φτώχειας μπροστά στην εξάλειψη του πλούτου. Θα σου μιλήσει για αειφορία και ανάπτυξη χωρίς τον άνθρωπο. Θα εκθειάσει την παραγωγή χωρίς απώτερο σκοπό, την απόλαυση χωρίς όρια, τις εύκολες λύσεις χωρίς προσπάθεια, την προσφορά χωρίς αυτοπροσφορά, την εξασφάλιση χωρίς πίστη. Θα σε πείσει για τον τύπο χωρίς την ουσία, για Θεό χωρίς εμπειρία, για μουσική χωρίς βίωμα, για ποίηση χωρίς ψυχή, για ζωγραφική χωρίς πάθος.
Ο κόσμος θα σε νικήσει με τη φτώχεια.
Θα βγάλει τα γέλια και την τρυφερότητα από τον έρωτά σου. Θα σε πείσει ότι ο ήλιος είναι μόνο ένα σύνολο από εκρήξεις, ο ουρανός ένα παιγνίδι του φωτός (και της απουσίας του) και τα αστέρια ένα ψέμα από το παρελθόν. Θα σου εγγυηθεί ότι η αγάπη είναι ορμόνες και η τρυφερότητα προς τα παιδιά μία στεγνή διαδικασία της φύσης για να υπάρχουν επόμενες γενιές. Θα χαρακτηρίσει τη ντομάτα και το λάδι κοινά και θα αναδείξει ως σημαντικό κάθε προϊόν που δε γεννήθηκε κοντά σου. Με τον ίδιο τρόπο θα υποδείξει ως όμορφο ό,τι δεν σου έχει δοθεί και άχαρο ό,τι μπορείς να αγγίξεις. Θα σε πείσει ότι οι στιγμές που περνάς με τους αγαπημένους σου είναι ρουτίνα, και ότι τα πράγματα που δεν κάνεις είναι αυτά που είναι εσύ.
Και κάθε μέρα θα νιώθεις πιο φτωχός, γιατί όλα τα πλούτη που σου δόθηκαν στο μυαλό σου, στην καρδιά σου και στο άγγιγμά σου θα πειστείς ότι είναι σκουπίδια.
Ο κόσμος θα σε νικήσει με τις ειρωνείες.
Θα μαλώνεις και θα βρίζεις σε συζητήσεις για την παγκόσμια ειρήνη. Θα οργίζεσαι και δε θα αντέχεις τον πατέρα και τη μητέρα σου, επειδή έχουν χάσει την οξυδέρκειά τους και θυμίζουν μικρά παιδιά. Θα βρίζεις τον καπιταλισμό και τους εκφραστές του, την ίδια στιγμή που θα αφιερώνεις τις ώρες σου για να γίνεις ο αναγνωρισμένα καλύτερος στη δουλειά σου. Θα κατηγορείς τους άλλους ως αμαρτωλούς, διδάσκοντας το πόση σημασία έχει η συγχώρηση. Θα μιλάς για ενεργό πολιτική από την καφετέρια. Θα μιλάς για το πώς έχει εκφυλιστεί η αντίληψη για την ομορφιά, την ίδια στιγμή που θα φτιάχνεις με σπουδή τις ατέλειες του εαυτού σου στον καθρέφτη.
Για όλα τα παραπάνω, νομίζω, λίγα πράγματα πρέπει να θυμάσαι.
Το πρώτο ότι δεν αρκεί να μένεις σταθερός στη θέση σου: η φθορά θα σε νικήσει. Πρέπει να βαδίζεις μπροστά, όπως μπορείς, χωρίς βιάση ή προσδοκία, χωρίς ηρωισμό ή αυτοθυσία. Απλά να βαδίζεις μπροστά.
Το δεύτερο ότι δεν μπορείς να γίνεις πλούσιος: η φτώχεια θα σε νικήσει. Τον πλούτο μπορείς να τον καταλάβεις, ανοίγοντας τα μάτια σου και θυμόμενος ότι μόνο ο χρόνος ξοδεύεται ή επενδύεται ανεπιστρεπτί. Πλούτος είναι και η μυρωδιά του σπιτιού, οι παράξενοι φίλοι, το μισοκαμμένο φαγητό, ένα ανήψι που κάνει φασαρία, μία κουραστική μέρα και μία ανήσυχη νύχτα, η ανάσα της γυναίκας σου, ένα χαζό αστείο, το παιγνίδισμα των ακτίνων του ήλιου, μία βροχερή ημέρα, το ποτήρι του πατέρα σου στο νεροχύτη, τα γέλια των παιδιών κάτω από το μπαλκόνι, η μονότονη φωνή παλιατζή, η αμηχανία μπροστά σε κοινό, μία φέτα φρέσκο ψωμί. Πλούτος είναι η αγάπη.
Το τρίτο ότι η πράξη προδίδει συχνά την πρόθεση: οι ειρωνείες σε κυνηγούν κάθε στιγμή. Ξεκίνα από αυτό που θεωρείς πιο "μικρό", και δράσε σα να είναι μεγάλο ή δύσκολο. Αν τα καταφέρεις, και μόνο τότε, απόλαυσε το βήμα σου και ξεκίνα για το επόμενο. Μην περιμένεις μπράβο. Η πράξη δικαιώνει και δικαιώνεται από μόνη της, όταν την κάνεις με αγάπη, σύνεση και ταπεινότητα. Η πράξη μπορεί να είναι η δικαίωση.
Το τελευταίο που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι ο κόσμος είσαι εσύ.
Αγρύπνα. Σε χρειαζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ αποφύγετε περιεχόμενο υβριστικό ή ανούσια προκλητικό. Είναι θέμα αμοιβαίας προσπάθειας να διατηρηθεί αυτός ο ιστοτόπος ως ένας ιστοτόπος με σεβασμό στη γνώμη, με καλή πρόθεση και συνεργατικότητα.